در این قسمت ما قصد داریم به معرفی منطقه گلپایگان بپردازیم. خوشحال میشویم هر گونه نظر، پیشنهاد یا انتقادی را در این زمینه با ما در میان بگذارید.
شهرستان گلپایگان از جمله شهرهای غربی استان اصفهان است و در فاصله 186 کیلومتری مرکز استان قرار دارد. این شهرستان با پهنهای حدود 2٫421 کیلومتر مربع و ارتفاع 1٫924 متر از سطح دریا، دارای آب و هوایی نسبتا معتدل است. از شمال با خمین و محلات در استان مرکزی، از غرب با الیگودرز در استان لرستان، از شرق با میمه و از جنوب با نجف آباد و خوانسار هم مرز است.
بر اساس آنچه از متون تاریخی همچون نزهت القلوب (خلاصه کتاب) نوشته حمدالله مستوفی بر میآید، گلپایگان 5٫225 سال بعد از هبوط آدم توسط همای چهره آزاد، دختر بهمن کیانی (بهمن دراز دست) پور اسفندیار رویین تن، که به تخت پادشاهی جلوس کرده بود ساخته شد و از ابتدا این شهر را به نام خود چهره آزادگان و یا گلبادگان نامید (نزهت القلوب،1366، ص 75). در زمان هخامنشیان کاربرد تین شهر به عنوان یک پادگان بزرگ تغییر یافت و حتی گروهی را اعتقاد بر این است این شهر گرپادگان بوده است (برهان قاطع، 1361، ذیل گلپایگان) گروهی دیگر نام این شهر را گرپادگان به معنای کوهپایه میدانند. عدهای نیز معتقداند نام اولیه این کهن شهر وردپاتکان به معنای سرزمین گل سرخ بوده است. برخی گفتهاند در اصل «ورتپاتکان» به معنی شهر یا سرزمین ورتپات بوده که یکی از نامهای ایران نیز میباشد. سپس با گذشت زمان وردپاتکان، «وردپاذکان»، «گردپاذکان»، «گلپادگان» و سرانجام «گلپایگان» شدهاست. ورد، به معنی گل سرخ است و در نتیجه تغییراتی که از روی قواعد زبان شناختی در آن روی داده، واژه ورد تبدیل به « گل » شدهاست. پات از مصدر پاییدن، به معنی نگاهبانی کردن است و «وردپات» گل نگاهدار معنی میدهد. پات پس از مدتی «پاذ» و سرانجام دگرگون به «پای» شدهاست. واژه «کان» که سپس «گان» گردیده در آخر نام شهرها و آبادیهای بسیاری چون اردکان، زنگان، ارزنگان و ارزنکان… آمدهاست.
در زمان حمله اعراب به ایران نام آنرا معرب گردانیده و جرفادقان نامیدند، به هر حال این نام در طول تاریخ دستخوش تغییرات زیادی شده است و اکنون نام گلپایگان برازنده این شهر زیبا شده است.
نقشه شهر گلپایگان
برای بزرگنمایی دوبار بر روی نقشه کلیک نمایید یا نقشه کامل را در اینجا ببینید.
"چون در میان سخن نام گلپایگان برده گفتیم اصل آن وردپاتکان بود بهتر آن است که چند سطری هم دربار آن نام بنگاریم: کلمه ورد یا وارد بمعنی گل سرخ فارسی است نه عربی. تازیکان کلمه را از فارسی برداشته چنانکه ارمنیان هم برداشتهاند و بمعنی گل سرخ بکار میبرند. بلکه باید گفت که کلمه ورد با کلمه گل یکی است… "
بر اساس شواهدی که از تپههای تاریخی شهرستان بدست آمده است تاریخ تمدن این شهر به 7٫000 سال پیش باز میگردد، اما با استناد به سنگ نگارههای تاریخی و نقوش صخرهای سابقه سکونت در دشت گلپایگان به دوران پیش از تاریخ یعنی دوران میان سنگی و نوسنگی میرسد.
شهرستان گلپایگان از دیرباز زادگاه عالمان و دانشمندان بزرگی در عرصه علم و فقاهت بوده است که از آن جمله میتوان به آیت الله العظمی سید جمالالدین گلپایگانی، آیت الله العظمی گلپایگانی، آیات عظام صافیین گلپایگانی اشاره نمود. همچنین استادان بزرگی در عرصه ادبیات و هنر پرورش یافته این شهر میباشند. در کتاب تذکره الشعرای گلپایگان نوشتهٔ محمد تقی مُذَهبّی، نام بسیاری از شاعران گلپایگان از ابن ماکولا و نجیب الدین جرفادقانی و مدهوش و آیت، تا شهپر و محمدباقر ادیب اشراق و میرزا محمد باقر اعتماد ثبت شدهاست.
شهرستان گلپایگان دارای طبیعتی بکر و زیبا میباشد و این استعداد باعث گشته که قطب تولید شیر و فرآوردههای دامی کشور باشد، بطوریکه لبنیات و کباب این شهر زبانزد خاص و عام است.
در تولید محصولات کشاورزی و باغی نیز دارای جایگاه ویژهای در کشور میباشد.
شهرستان گلپایگان از جمله شهرهای غربی استان اصفهان است و در فاصله ۱۸۶ کیلومتری مرکز استان قرار دارد. این شهرستان با پهنهای حدود ۲٫۴۲۱ کیلومتر مربع و ارتفاع ۱٫۹۲۴ متر از سطح دریا، دارای آب و هوایی نسبتا معتدل است. از شمال با خمین و محلات در استان مرکزی، از غرب با الیگودرز در استان لرستان، از شرق با میمه و از جنوب با نجف آباد و خوانسار هم مرز است.
بر اساس آنچه از متون تاریخی همچون نزهت القلوب (خلاصه کتاب) نوشته حمدالله مستوفی بر میآید، گلپایگان ۵٫۲۲۵ سال بعد از هبوط آدم توسط همای چهره آزاد، دختر بهمن کیانی (بهمن دراز دست) پور اسفندیار رویین تن، که به تخت پادشاهی جلوس کرده بود ساخته شد و از ابتدا این شهر را به نام خود چهره آزادگان و یا گلبادگان نامید (نزهت القلوب،۱۳۶۶، ص ۷۵). در زمان هخامنشیان کاربرد تین شهر به عنوان یک پادگان بزرگ تغییر یافت و حتی گروهی را اعتقاد بر این است این شهر گرپادگان بوده است (برهان قاطع، ۱۳۶۱، ذیل گلپایگان) گروهی دیگر نام این شهر را گرپادگان به معنای کوهپایه میدانند. عدهای نیز معتقداند نام اولیه این کهن شهر وردپاتکان به معنای سرزمین گل سرخ بوده است. برخی گفتهاند در اصل «ورتپاتکان» به معنی شهر یا سرزمین ورتپات بوده که یکی از نامهای ایران نیز میباشد. سپس با گذشت زمان وردپاتکان، «وردپاذکان»، «گردپاذکان»، «گلپادگان» و سرانجام «گلپایگان» شدهاست. ورد، به معنی گل سرخ است و در نتیجه تغییراتی که از روی قواعد زبان شناختی در آن روی داده، واژه ورد تبدیل به « گل » شدهاست. پات از مصدر پاییدن، به معنی نگاهبانی کردن است و «وردپات» گل نگاهدار معنی میدهد. پات پس از مدتی «پاذ» و سرانجام دگرگون به «پای» شدهاست. واژه «کان» که سپس «گان» گردیده در آخر نام شهرها و آبادیهای بسیاری چون اردکان، زنگان، ارزنگان و ارزنکان… آمدهاست.
در زمان حمله اعراب به ایران نام آنرا معرب گردانیده و جرفادقان نامیدند، به هر حال این نام در طول تاریخ دستخوش تغییرات زیادی شده است و اکنون نام گلپایگان برازنده این شهر زیبا شده است.
“چون در میان سخن نام گلپایگان برده گفتیم اصل آن وردپاتکان بود بهتر آن است که چند سطری هم دربار آن نام بنگاریم: کلمه ورد یا وارد بمعنی گل سرخ فارسی است نه عربی. تازیکان کلمه را از فارسی برداشته چنانکه ارمنیان هم برداشتهاند و بمعنی گل سرخ بکار میبرند. بلکه باید گفت که کلمه ورد با کلمه گل یکی است… “
بر اساس شواهدی که از تپههای تاریخی شهرستان بدست آمده است تاریخ تمدن این شهر به ۷٫۰۰۰ سال پیش باز میگردد، اما با استناد به سنگ نگارههای تاریخی و نقوش صخرهای سابقه سکونت در دشت گلپایگان به دوران پیش از تاریخ یعنی دوران میان سنگی و نوسنگی میرسد.
شهرستان گلپایگان از دیرباز زادگاه عالمان و دانشمندان بزرگی در عرصه علم و فقاهت بوده است که از آن جمله میتوان به آیت الله العظمی سید جمالالدین گلپایگانی، آیت الله العظمی گلپایگانی، آیات عظام صافیین گلپایگانی اشاره نمود. همچنین استادان بزرگی در عرصه ادبیات و هنر پرورش یافته این شهر میباشند. در کتاب تذکره الشعرای گلپایگان نوشتهٔ محمد تقی مُذَهبّی، نام بسیاری از شاعران گلپایگان از ابن ماکولا و نجیب الدین جرفادقانی و مدهوش و آیت، تا شهپر و محمدباقر ادیب اشراق و میرزا محمد باقر اعتماد ثبت شدهاست.
شهرستان گلپایگان دارای طبیعتی بکر و زیبا میباشد و این استعداد باعث گشته که قطب تولید شیر و فرآوردههای دامی کشور باشد، بطوریکه لبنیات و کباب این شهر زبانزد خاص و عام است.
در تولید محصولات کشاورزی و باغی نیز دارای جایگاه ویژهای در کشور میباشد.